ฉันไม่ใช่หนึ่งในผู้วิจารณ์ที่ชอบภาพยนตร์ Coen Brothers
ประเภทใดประเภทหนึ่งมากกว่าอีกเรื่องหนึ่ง เว็บสล็อตใหม่ล่าสุด แตกง่าย เท่าที่ฉันเคารพปมของผู้สร้างภาพยนตร์ค่อนข้างมืดมน “Inside Llewyn Davis” ฉันไม่ได้นั่งผ่าน “Hail Caesar” บ่นว่าฉันต้องการงานที่จริงจังกว่า
มันยากที่จะปักหมุดภาพยนตร์เรื่องใหม่ของพี่น้อง “The Ballad of Buster Scruggs” ภาพยนตร์มานุษยวิทยาที่นําเสนอตัวเองเป็นหนังสือนิทานตามตัวอักษรฉบับแรกปี 1873 ในฐานะที่เป็นอากาศโศกเศร้าที่สนับสนุนบัลลาด “Streets of Laredo” (และเนื้อเพลงอื่น ๆ ตามที่ภาพยนตร์แสดงให้เห็นในเรื่องสุดท้าย) เล่นหนังสือเล่มเปิดหน้าเปิด; ภาพประกอบแบบเต็มหน้าแสดงช่วงเวลาจากเกมโป๊กเกอร์ตึงเครียด และจากไปเราไป
เรื่องราวของชื่อเรื่องนําแสดงโดยทิมเบลคเนลสันในฐานะชายสวมหมวกสีขาวที่กล่าวถึงผู้ชมอย่างร่าเริงที่สุดก่อนที่เขาจะเริ่มเป่าหลุมในผู้ชายที่สกปรกกว่าจํานวนหนึ่งที่จะไม่ร่วมมือกับเขา เขาคือโปสเตอร์ที่ต้องการวาดภาพเขา “misanthrope?” ไม่ เขายืนกราน ว่าเขาแค่ไม่ชอบที่จะ เอ่อ ขัดแย้งกัน
ตอนนี้เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ก่อให้เกิดเสียงหอบอ้าปากค้างพายุที่สมบูรณ์แบบของแฟรงก์ทาชลินและแซมเพ็คคินปาห์จัดแต่งทรงผมแนะนําว่านี่จะเป็นหนึ่งในการออกนอกบ้านโคเอนที่น่ารังเกียจและไร้สาระมากขึ้น เรื่องต่อไปนําแสดงโดยเจมส์ฟรังโกเป็นโจรปล้นธนาคารที่ไม่ดีนําไปสู่หมัดที่เป็นหนึ่งในความสนุกที่สุดในโคเอนแคนนอน
ในเรื่องที่สาม “ตั๋วอาหาร” ภาพยนตร์เรื่องนี้จะเปิดน่ากลัวและใจร้าย ตัวเอกของมันคือนักแสดงเดินทางที่ดื่มหนักเลียมนีสันและค่าใช้จ่ายของเขาชายหนุ่มไร้แขนและไร้ขาที่มีร้านค้าที่ดีของบทกวีและพระคัมภีร์ตามคําสั่งของเขาเรียกเก็บเงินเป็น “Orator” ที่ยิ่งใหญ่ เริ่มต้น “ชุด” ของเขาทุกคืนด้วย “Ozymandias” ของเชลลี่เขาพูดกับผู้ชมชายแดนที่ลดลงเรื่อย ๆ สะกดให้นีสันตัดสินใจทางธุรกิจที่โหดเหี้ยม ใน “All Gold Canyon” ได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่องราวของ Jack London ทอม รอส์ ซึ่งเข้ากับ Coen World ได้เป็นอย่างดี จนเป็นเรื่องน่าตกใจที่รู้ว่านี่เป็นภาพแรกของเขากับผู้สร้างภาพยนตร์ ซึ่งรับบทเป็นผู้คาดหวังว่ากระบวนการดังกล่าวดูเหมือนจะเติมเต็มมากกว่าการสะสมความมั่งคั่ง
เรื่องต่อไป “The Gal Who Got Rattled” ที่มีผลงานอันน่าทึ่งจากโซอี้ คาซาน,
บิล เฮ็ค และเกรนเจอร์ ไฮนส์ ก็เป็นการดัดแปลงจากเรื่องราวของสจ๊วต เอ็ดเวิร์ด ไวท์ แต่โคเอนส์ก็ซ้อนกันด้วยการประชดประชันแบบมอร์แดนท์ที่ไม่เพียงแต่ทําให้เป็นของตัวเองเท่านั้น แต่ทําให้มันอาจจะเป็นเรื่องน่าเศร้าที่สุดของนิทานที่นี่
มีการฆ่าจํานวนมากในภาพยนตร์เรื่องนี้และหลายคนที่ทุกข์ทรมานมันถูกวาดภาพนอนลงด้วยตาของพวกเขาเปิดมองไปที่ท้องฟ้า ในเรื่องราวสุดท้ายของภาพยนตร์เรื่อง “The Mortal Remains” หนึ่งในคู่ของนักล่าเงินรางวัลที่รับบทโดย Jonjo O’Neill บอกเพื่อนผู้โดยสารของเขาในเวทีว่าหลังจากที่คู่หูของเขา (Brendan Gleeson) ได้ “กระทืบ” หนึ่งในเหยื่อของพวกเขาเขาสนุกกับการมองเข้าไปในดวงตาของชายคนนั้นและดูในขณะที่เขาเจรจาชายแดนระหว่างชีวิตและความตาย พยายามหารัฐที่เขาสามารถคืนดีกันได้ มีใคร “ทํา” ผู้โดยสารคนหนึ่งถาม “ไม่รู้สิ” นักล่าเงินรางวัลพูดอย่างร่าเริง “ฉันดูแต่อยู่”
ส่วนสุดท้ายนี้เล่นเหมือนโคดาที่น่ากลัวเป็นพิเศษ แต่ลึกลับต่อกระบวนการพิจารณาคดีก่อนหน้านี้ จากนั้นก็ตีคุณว่าในคําพูดของตัวละคร “Frenchman” ของ Saul Rubinek (ผู้แนะนําปรัชญาชีวิตของเขาโดยคาดการณ์ว่าคําแถลงของ Sartre ว่า “เรามีเพียงชีวิตนี้ที่จะมีชีวิตอยู่”) การยืนกรานของเขาว่าในชีวิตคุณ “ไม่สามารถเล่นมือของคนอื่นได้” ทําให้วงกลมสมบูรณ์: ขยายวิถีของภาพยนตร์กลับเข้าสู่สถานการณ์ภาพเคลื่อนไหวในเรื่องราวแรก สิ่งที่น่าหลงใหลที่สุดตลอดทั้ง “Scruggs” คือความรู้สึกของรายละเอียด ตาข่ายของวินัยอย่างเป็นทางการและเนื้อหาที่พังทลายลงบางครั้งให้ความรู้สึกของงานที่ได้รับการปักอย่างระมัดระวังและประณีตมากกว่าการถ่ายภาพ
พวกโคเอนส์หลอกผู้ชมของพวกเขาหรือไม่? ใช่และไม่ใช่ ภาพยนตร์ต้องใช้เงินและความพยายาม
มากเกินไปในการเพรดิเคตพวกเขาเพียงเพื่อเล่นตลกคนที่คุณไม่ชอบ ในทางกลับกันฉันได้สนทนาเมื่อฤดูใบไม้ร่วงที่ผ่านมากับนักวิชาการภาพยนตร์และนักวิจารณ์ที่ยอดเยี่ยมซึ่งค่อนข้างไม่ชอบงานของ Coens และเขาก็มีปัญหากับการตั้งชื่อตัวละครหลักและฮีโร่ที่น่ารังเกียจของ “Hail Caesar” คนดีของจอช โบรลิน “เอ็ดดี้ แมนนิกซ์” ได้รับการตั้งชื่อตามตัวละครในชีวิตจริงที่ในความเป็นจริงเป็นคนเลวที่ค่อนข้างเลว ” fixer” ที่ใช้ MGM ซึ่งปกปิดอาชญากรรมที่สําคัญโดยตัวเลขภาพยนตร์และกลั่นแกล้งดาวที่อาจดื้อรั้นในการทําพินัยกรรมของสตูดิโอ “ทําไมพวกเขาถึงอยากยกย่องเอ็ดดี้ แมนนิกซ์” เขาถาม และผมพูดแบบนั้น เห็นได้ชัดว่าหนังไม่ได้มีไว้เพื่อเป็นภาพเหมือนของเอ็ดดี้ แมนนิกซ์ตัวจริง และพวกเขาอาจจะชอบชื่อนี้ ซึ่งฉันคิดว่าเป็นเรื่องจริง แต่ Coens เป็นผู้สร้างที่ค่อนข้างทํางานได้อย่างง่ายดายในหลายระดับและฉันคิดว่ามันใกล้เคียงกับความจริงที่จะบอกว่าพวกเขาชอบชื่อและพวกเขารู้ว่าการใช้มันจะกดปุ่มของบางคนและพวกเขาไม่เพียง แต่ปรับกับที่; พวกเขายินดีกับมัน
ที่นี่การปรับตัวของโหมดเนื้อเรื่องตะวันตกของพวกเขาไปโดยตรงกับจิตสํานึกร่วมสมัยของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์อเมริกันพื้นเมืองและปัญหาอื่น ๆ เนื่องจากมันเป็นพาสติกมันตั้งอยู่ในโหมดแบบเก่าซึ่งความหลากหลายเป็นปล้องเฉพาะในแง่ของการเป็นปฏิปักษ์ซึ่งกันและกัน การประกบเพียงอย่างเดียวของมุมมองของชาวอเมริกันพื้นเมืองมาในรูปแบบของเสียงหัวเราะที่ดูหมิ่นนักรบ “อินเดีย” คนหนึ่งโยนไปในทิศทางของตัวละครที่มีจมูกรอบคอของเขา สําหรับจุดประสงค์ของภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมและน่าสะอิดสะเอียนนี้ก็เพียงพอแล้ว ความสุขของมัน – การสืบทอดที่ไม่มีที่สิ้นสุดของภาพที่สมบูรณ์แบบของทิวทัศน์ที่น่าทึ่งเพลงที่งดงามโดยคาร์เตอร์เบอร์เวลล์และอื่น ๆ ที่บวมและจุ่มเหมือนภูมิทัศน์ตัวเอง – เป็นจริงและได้รับการยอมรับเช่นนี้ แต่มีบางสิ่งที่แท้จริงมากขึ้นภายใต้มันทั้งหมด หน้าหนังสือที่จุดเริ่มต้นของภาพยนตร์จะเปิดเร็วเกินไปสําหรับผู้ชมที่ไม่มีปุ่มแช่แข็งเพื่ออ่านความทุ่มเทและ epigraph แต่หลังอาจเป็นส่วนหนึ่งของตัวอย่างหนังสือไวยากรณ์รัสเซีย Vladimir Nabokov ที่ใช้ในการเปิดนวนิยายของเขา 1952 ของขวัญเพื่อปัญญา “ต้นโอ๊กเป็นต้นไม้ ดอกกุหลาบเป็นดอกไม้ กวางเป็นสัตว์ นกกระจอกคือ นก ความตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้”
